เป็นเรื่องที่แม่เอมมี่ไม่ค่อยอยากเข้ามาอ่าน หรือไม่อยากเจอเรื่องราวที่มนุษย์กระทำต่อสัตว์เดรัจฉานอย่างนี้เลยค่ะ
อ่านแล้วสะเทือนใจอย่างมากถึงมากสุด บางครั้งถึงกับแอบร้องไห้และเก็บเรื่องราวของสัตว์ที่ถูกทารุณไปคิดอยู่หลายวัน  สุดท้ายคำปลอบใจที่แม่เอมมี่ใช้ปลอบใจตัวเองก็คือ  " ใครทำอะไร ก็ขอให้ได้อย่างนั้น" และเท่าที่แม่เอมมี่เคยได้เจอมากับตัวเองก็หลายต่อหลายครั้งที่ช่วยได้ทันและช่วยได้ไม่ทันจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นสุนัข  แมว ปลา
นก หรือแม้แต่เจ้ากระรอกน้อยเองก็ตาม อย่างรายล่าสุดที่แม่เอมมี่เจอถึงแม้จะช่วยเจ้ากระรอกน้อยไม่ทันจริงๆ และยอมรับว่าใช้อารมณ์ บวกกับเทควันโดสายเหลืองกับสัตว์ประเสิรฐตัวนั้นจนถึงขั้นขึ้นโรงพักกันมาแล้ว แต่แม่เอมมี่ก็ไม่เสียใจจริงๆกับสิ่งที่ได้ทำลงไป เพราะว่ามันยังน้อยมากกับชีวิตของเจ้ากระรอกตัวนั้น  แม่เอมมี่หวังเหลือเกินและอยากให้ความร่วมมือ ให้ความช่วยเหลือกับทุกคน ทุกองค์กรที่จะให้ความช่วยเหลือและปราบปรามการทารุณกรรมสัตว์