ตัวแรก มอมแมม

เป็นเด็กตัวผู้ได้มาจาก jj ตอนนั้นแม่ของมันอยากได้มาเลี้ยงมาก ซื้อจากตลาดนัดแถวบ้านแล้ว แต่ก้อไม่รู้สาเหตุไหนทำไมถึงตาย ส่วนมอมแมมนี้ ไม่เป็นไรเลย แล้วอยู่รอดมาถึง 4 ปีได้
ได้มาวันแรก มอมแมมขี้ตื่นมา กัดทุกครั่งที่แม่มันจับ วิ่งหนี้ทุกครั้งที่จะจับ แม่ของมันใช้วิธีไปเล่นจนเหงื่อออก แล้วค่อยมาเล่นกับมอมแมม ทำแบบนี้ประมาณ 1 เดือน มอมแมมถึงยอมให้จับแบบไม่กัดเลย ตอนนั้นมอมแมมกินแต่นมไวตามิน ไม่ยอมกินซีลีแล๊กเลย

ตัวที่2 ชื่อฟู

เป็นเด็กตัวผู้ ได้มาจากร้านพี่แนน อายุ ราว 4 เดือนได้ ได้มาใหม่ๆๆ ขี้กลัว มุดแต่ในที่นอน ไม่ยอมออกมาเลยแหละ แต่ดีอย่างที่ไม่ดุเหมือนมอมแมม จับที่ไรไม่กัด ได้มาหลังปีใหม่ช่วงต้นเดือนมกรา ตอนนี้เกือบเดือนแหละ
แนนเลี้ยงคล้ายมอมแมม ประมาณ3-4อาทิตย์เค้าเริ่งไม่ค่อยกลัว แถมขี้อ้อนอีกค่ะ ปล่อยวิ่งเล่น ภึงเวลาก้อจับเค้ากรงนอน กระรอกขี้กลัวเราต้องให้เวลาใจเย็นๆๆในการเลี้ยงและต้องเอาใจใส่ให้เค้าอยู่กับเราบ่อยๆๆแล้วกระรอกจะไม่ค่อยกลัวเราค่ะ แล้วเค้าจะรู้สึกอยู่กับเราแล้วปล่อยภัย 

ปล. คนที่เลี้ยงกระรอกแล้วไม่โดนกัด เรื่องที่แปลกค่ะ น้อยคนที่จะไม่โดนกัดค่ะ เลี้ยงแล้วอย่ากลัวโดนกัด อย่ากลัวตัวลายเพราะเล็บ เท่านี้กระรอกก้อจะเชื่องจับเล่นได้เหมือนคนอื่นที่เค้าเลี้ยงเชื่องๆๆค่ะ