เผลอแป๊บเดียวก็เกือบจะครบ 3 ปีแล้วที่ Smoky จากไป
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงเหลืออยู๋คือความทรงจำดีๆ ที่ไม่มีวันลืม
ไม่เคยคิดว่ากระต่ายจะรักคนเลี้ยง
ไม่เคยคิดว่ากระต่ายจะมีความรู้สึก
ไม่เคยคิดว่ากระต่ายจะเรียกแล้วมาหา
ไม่เคยคิดว่ากระต่ายจำเจ้าของได้
และ ไม่เคยคิดว่าเค้าจะทำอะไรหลายๆอย่างได้แม้ไม่ได้สอน

Smoky เป็นกระต่ายฉลาด และไม่เคยดื้อเลย
เรียกก็มา แม้ว่าจะตะโกนเรียกจากหน้าบ้าน
ถึงจะอยู่หลังบ้านก็วิ่งมาหา ไม่ว่าจะเรียกกี่ครั้งก็มา
ถึงไม่มีของกินก็มา



ตอนอยู่หอ Smoky จะอยู่หลังห้อง
เพราะโตแล้วเข้ามาในห้องไม่ได้ ชอบกัดสายไฟ และฉี่บนเตียงเพื่อนๆ



ที่ระเบียงจะมีช่องอยู่บางครั้ง smoky ก็จะยื่นหัวออกไปมอง
ข้างล่างบ้าง มองไปบนฟ้าบ้าง ช่วงที่ทำ Lab กลับเย็นๆสงสาร
ที่ต้องให้อยู่ตัวเดียวทั้งวัน แต่ก็พยายามออกมานั่งเล่นด้วยบ่อยๆ

ทุกคืน smoky จะเข้ากรงเอง คือจะรูเลยถ้าเรียกปุ๊บจะไปนั่งในกรง
ไม่ต้องไล่อะไรให้เหนื่อย ยกเว้นบางครั้งงอแงไม่ยอมเข้า
ก็จะปล่อยให้วิ่งอีกพักนึง แล้วเคาก็จะเข้ากรงเอง

จะให้ smoky อยู่กรงเฉพาะตอนกลางคืน ส่วนกลางวันปล่อยวิ่งที่ระเบียง
กลางคืนให้นอนในกรงเพราะกลัวจะตกใจ
แล้วพลาดกระโดดลงจากระเบียง

ทุกเย็นจะพาออกไปวิ่งเล่นตามที่ต่างๆใน มอ
พาไปกินข้าว ไปเดินเล่น ไปด้วยกันทุกที่
ไม่เคยเบื่อที่จะต้องหิ้วไปไหนมาไหน
smoky ก็ทำตัวเป็นเด็กดี ถ้านั่งกินข้างอยู่ก็จะนั่งรอเฉยๆบนโต๊ะ
เวลาเดินทางไม่เคยฉี่ให้เลอะตระกร้า
เวลาพาเที่ยว ไม่เคยทำลายข้าวของในห้องพัก
smoky จะวิ่งไปฉี่และอึในห้องน้ำ
อาจมีบ้างที่อึติดมานิดหน่อย


หากเป็นห้องพักมีแอร์ถ้าหนาวเค้าก็จะไปนอนบนพรมแทนพื้น
เค้าไม่เคยทำตัวเป็นภาระสักครั้ง เค้าสามารถจัดการตัวเอง
ดูแลตัวเองได้เสมอ ปรับตัวเข้ากับทุกที่ ประเภทยังไงก็ได้

เวลาพาขึ้นรถทัวร์ แม้จะร้อนแสนร้อนก็ไม่เคยตะกุยกระเป๋าขึ้นมา
จะนั่งนิ่งๆ จนถึงที่หมายพอเรียกชื่อก็จะมองขึ้นมาและออกจากกระเป๋า

จะมีอีกมั้ยกระต่ายที่น่ารักเช่นนี้
เวลาเหงา เศร้า หรือไม่มีใคร ก็จะมีเค้าที่คอบอยู่ข้างๆเสมอๆ
จะมานั่งซุกข้างๆ ให้กำลังใจ
เค้าไม่เคยเป็นภาระเลยจริงๆ ไม่เคยเรียกร้อง
แม้กระทั่งวันสุดท้ายของชีวิตเค้าก็ยังไม่เรียกร้องอะไร

ไม่เคยรู้ว่ากระต่ายรอ จนเจอกับตัว
ไปทำงานไม่กลับบ้าน 2 วัน พอกลับมา
เรียกหา smoky หม่ามี้กลับมาแล้วลูก
เค้าจะวิ่งมาหา แล้วก็อยู๋ใกล้ๆไม่ไปไหน
แม่บอกว่าเค้าชะเง้อรอหน้าบ้านทุกวันว่ากลับมารึยัง

จะมีกระต่ายตัวไหนหนอ ที่ไม่กัดเฉพาะเจ้าของ
แต่กัดคนอื่นที่มายุ่งกับเรา เค้าจำเราได้ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

ไม่เคยจะรำคาญเลยที่ต้องหิ้วกระต่ายหนัก 2 โลกว่าๆขึ้นรถทัวร์
ถึงจะต้องหลบซ่อนแต่เราก็ได้อยู่ด้วยกัน
ตลอดเวลา 1460 กว่าวัน มีไม่ถึง 10 วันหรอกที่เราไม่ได้เจอกัน

ถึงจะฝึกงานเราก็ได้วยกัน
ไปทะเลเราก็ไปด้วยกัน ถึงจะกลับบ้านไม่ได้
เพราะรถไม่ให้เอากระต่ายขึ้นก็ไม่เป็นไร
ยังไงเราก็ได้อยู่ด้วยกัน smoky คือครอบครัว





สมัยชาปึ่ง (ข้าวผัด) ยังเด็กๆ ตอนนี้น่าจะประมาณ 5-6 เดือน
เพิ่งโดนตัดขนหมาดๆ ด้วยความที่กลัว smoky จะเหงา
เพราะเรียนจบแล้ว ต้องทำงาน จึงหาเพื่อนให้
ทั้ง 2 ตัวกว่าจะรักกัน ใช้เวลาเป็นเดือนๆ
smoky ฝึกให้ชาปึ่งเข้าห้องน้ำ ฉ๊เป็นที่ และกินเป็นระเบียบ
จริงๆ smoky เป็นกระต่ายที่มีวินัยมาก ฉี่และอึเป็นที่
ถ้าพาออกนอกสถานที่ ปูหนังสือพิมพ์ตรงไหนก็จะฉี่ตรงนั้น



Smoky $ Sushi
   เพื่อนตัวแรกที่ตั้งใจจะให้มาอยู่เป็ฯเพื่อน smoky
เพราะสีเดียวกัน ลายเดียวกัน ชื่อว่า sushi
จำได้ว่าตอนซ์อคนขายบอกว่าพันธุ์....(จำไม่ได้)
ชื่อหรูหรามากมาย เราเองก็คงทำหน้าตาอยากได้มากๆ
คนขายไม่ลดให้สักบาท และที่เจ็บใจกว่าคือ
เดินกลับมาอีกรอบติดป้าย 250 แต่ขายให้เรา 450
เด็กน้อยตัวเล็กมาก น่ารัก แต่เพราะความตัวเล็กน่ารักนี่แหละ
ทำให้เค้าอยู่กับเราได้ไม่ถึง 7 วัน

Sushi จากไปด้วยอาการท้องเสียอย่างรุนแรง เมื่อมาอยู่ได้ 5 วัน









Smoky ถูกเลี้ยงแบบปล่อยมาตลอด
ไม่เคยเป็นโรคอะไรเลย แข็งแรงมาก





Sushi ตอนได้วิ่งเล่นสนามหญ้า กลัวเท้าเลอะดิน ยังไม่กล้าเหยียบดิน






เป็นภาพสุดท้ายที่ถ่าย ท้องใหญ่มากแล้ว
แต่ไม่ยอมคลอด ตอนแรกเข้าใจว่าอ้วนมาก
ไม่คิดว่าลูกจะตายในท้อง

เดี๋ยวนี้พอกระต่ายคลอดไม่ออกจะเป็นกังวลมาก
กลัวว่าจะเหมือน smoky รีบพาหาคุณหมอโดยด่วน

หลังจาก smoky จากไปก็พยายามหาตัวแทน
แต่ก็ไม่มีตัวไหนเหมือนอีกแล้ว
กว่าจะโต กว่าจะเข้าใจกัน ใช้เวลาไปมากมาย
ความผูกพันที่มีคงไม่มีอะไรทดแทนได้
จึงไม่คิดจะหาตัวแทน