นั้นๆ ๆ สิค๊
ของเรา กระรอกเทา อ่ะ

นอนอย่างเดียวเลย ย

ตอนได้ดินเผามาแรกๆกัดกระจายค่ะ ได้มาตอน 8-9 เดือน
เข้ากับใครไม่ได้เลย โดยกัดกันไปคนละหลายหงึบ
กว่าจะยอมให้เข้าใกล้ กว่าจะยอมให้ลูบร่วมๆ 2 เดือนค่ะ
ถ้าเค้าไม่ยอมคือไม่ยอม ไม่บังคับไม่รีบร้อน
ไว้ใจเราเมื่อไรก็เมื่อนั้น ถ้าเค้าไว้ใจเค้าจะยอมเข้ามาหาเราเอง

ดินเผาเป็นกระรอกที่กัดเจ็บ กัดเข้าลึกโดยที่ไม่มีเลือดไหลสักหยด
แผลจะปิดแต่ลึก ปวดกันไปหลายวัน
แต่ดินเผาแพ้ของกิน เลยใช้จุดนี้เป็นตัวล่อ ถ้าไม่เข้ามาไม่ให้กิน
อยากกินขนมอร่อยๆ ต้องเดินมารับจากมือ
แรกๆก็กล้าๆกลัวๆ พอนานๆกันเองมาก เดินมาขโมยเลยก็มี

ยิ่งเกี๊ยวซ่า ได้มาตอน 7 เดือน มาแรกๆตื่นคน ไม่ให้จับ กัดกระจาย
ใช้เวลาเกือบ 2 เดือนกว่าเกี๊ยวจะยอม
ทุกวันจะเอามาตั้งหน้าโต๊ะ เอาอาหารวางไว้
ถ้าไม่ยอมก็ไม่จับ จนวันนึงเชื่องแล้ว คือยอมขึ้นมาบนมือ
แต่ก็ยังไม่ยอมให้จับ กะว่าจะใส่สร้อยคอให้
กระรอกไม่มีสร้อยคอดูโล่งๆ ไงไม่รู้
กว่าจะใส่ให้ค่อยๆตะล่อมตั้งนาน พอใส่สร้อยเสร็จ
เจ้าตัวคงเข้าใจว่าเล่นแล้วไปติดคอ เพราะก่อนใส่เค้าคาดเล่นๆอยู่
เกี๊ยวกลิ้งเป็นวงกลม วิ่งรอบกรงตกใจมาก
เลยจับเกี๊ยวลูบหัว แล้วตัดสร้อยออก
เกี๊ยวคงจะเข้าใจว่าช่วยเค้าให้ปลอดภัย
หลังจากนั้นเกี๊ยวไม่เคยกัด ไม่ว่าจะตกใจแค่ไหนก็ไม่เคยกัด
จะจับแรง หรือจับกระรอกที่ไหนก็ไม่กัด

กระรอกเป็นสัตว์ป่าสัญชาติญาณความเป็นสัตว์ป่าสูง
ต้องใจเย็นๆค่ะ ไม่ใช่วันสองวันที่จะฝึกได้
ที่เราเห็นเพื่อนๆหลายๆคนถ่ายรูปน่ารักๆ
ลองให้เค้าเล่าดูว่ากว่าจะได้กระรอกแบบนี้ต้องใช้เวลาเท่าไร
ต้องให้ทั้งความรัก เวลา และความรู้สึก

การเลี้ยงกระรอกนั้นคือการให้ความรักกับตัวกระรอกอย่าง
ไม่หวังผลตอบแทน ไม่เหมือนสุนัขและแมว
ที่จะวิ่งเข้าหาเจ้าของ แต่กระรอกไม่ใช่
ต้องเข้าไปหาเค้าก่อน จนกว่าเค้าจะไว้ใจที่จะเข้ามาหาเรา

อย่าเพิ่งท้อค่ะ ใจเย็นๆ ค่อยดูแล เอาใจใส่ สู้ๆค่ะ

ใช่อย่างที่แนนพูดเลยกระรอกเป็นอะไรที่กัดเจ็บมาก ยิ่งถ้าไม่ยอม ขัดใจเหมือนเด็กเลย เคยเจอน้ำตาลกัดครั้งนึง เจ็บแบบจำไม่ลืม แต่น้ำตาลเป็นกระรอกสาวที่ซน ดื้อ แต่บอกได้เลยว่ามีขนมก็หยุดน้ำตาลได้ พูดได้เลยน้ำตาลในชีวิตที่ผ่านมากัดนิกเพียงครั้งเดียว จริงๆ ส่วนโกโก้เคยกัดอยู่2-3 ครั้งแต่ไม่ลึกเท่าไหร