เห็นแล้วอยากเที่ยวค่ะ
ไม่ได้ได้เห็นรูปก็ยังดี ^_^

ช่วงนี้ดอกกระเจียวบานรึยังคะ

มาอัพเดทกันต่อจากเมื่อวานนี้กันเลยจ้ะ  ต่อจากที่ป่าหินงามแล้ว แม่เอมมี่ก็จะพาไปดูทุ่งดอกกระเจียวกันจ้ะ น่าเสียดายที่ตอนที่แม่เอมมี่ไปเหมือนว่าดอกกระเจียวโรยไปเยอะมากแล้วจ้ะ ถ้าไปช้ากว่านี้คงไม่เหลือให้ดูกันแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่น่าเสียใจก็คือ เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าดอกกระเจียวที่อุทยานแห่งชาติป่าหินงามนี้ทางอุทยานเขาจะทำทางไว้ให้เดินเพื่อไม่ให้นักท่องเที่ยวเดินไปเหยียบย่ำดอกกระเจียวซึ่งบางดอกกำลังเริ่มออกดอก แล้วก็จะบานให้เราได้เห็นกันต่อไปแต่ก็ยังมีนักท่องเที่ยวบางส่วนก็แอบลงไปเหยียบย่ำ เพียงเพื่ออยากจะถ่ายรูปให้ใกล้ที่สุด ซึ่งเท่าที่แม่เอมมี่เห็น แม่เอมมี่ว่าทางอุทยานเขาก็ได้ทำทางเดินให้อย่างใกล้ชิดมากพอแล้ว หากสมาชิกท่านใดได้มีโอกาสไปเที่ยวในคราวต่อไปแม่เอมมี่ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะจ้ะ เพื่อลดการทำลายธรรมชาติที่สวยงามค่ะ

จากนั้นเมื่อเที่ยวชมอุทยานแห่งชาติป่าหินงามกันครบแล้ว แม่เอมมี่เห็นว่าถึงเวลาที่ควรจะเข้าที่พักกันได้แล้ว และนี่คือที่พักในค่ำคืนแรกของแม่เอมมี่และเจ้าเอมมี่ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับอุทยานแห่งชาติป่าหินงาม

ทางเข้าบ้านพักของแม่เอมมี่กับเจ้าเอมมี่


ระเบียงนั่งเล่นหน้าบ้าน




บรรยากาศภายในห้องพักที่สุดแสนประทับใจจ้ะ




บรรยากาศที่อยู่บริเวณรอบๆและด้านหน้าของรีสอร์ท หน้าห้องพักเลยค่ะ

ห้องพักที่นี่ไม่ต้องเปิดแอร์เลยค่ะอากาศหนาวทั้งคืน ขนาดพัดลมแม่เอมมี่ยังไม่อยากเปิดเลยค่ะจะเห็นได้จากภาพที่แม่เอมมี่ถ่ายไว้จะมีหมอกค่อนข้างหนามากค่ะ ลมพัดตลอด ภายในห้องพักมีอุปกรณ์ครบครันค่ะ เช่น กาน้ำร้อน  ไดเป่าผม ชา กาแฟ โอวัลติน ร่ม ฯลฯ แถมบริเวณที่พักทางรีสอร์ทจะปลูกผลไม้ไว้ซึ่งเราสามารถเก็บกินได้เลยค่ะเจ้าหน้าที่อนุญาตฯ งานนี้เจ้าเอมมี่เลยสบายเลยค่ะได้กินฝรั่งไทย, เลมอน, ลูกคอร์แนล

ส่วนนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เจ้าเอมมี่ไม่ได้ลงไปวิ่งเล่นที่สนามหญ้าของบ้านพัก

มันจะมานั่งเฝ้าเจ้าเอมมี่ทั้งวัน ทั้งคืน ไม่ยอมไปไหนเลยค่ะแม่เอมมี่เดินไปไหนมันก็จะเดินตามตลอด ตอนแรกที่ไปถึงที่พักแม่เอมมี่ไม่เห็น และไม่ทราบจริงๆค่ะว่ามีเจ้าที่แรงเมื่อเก็บข้าวของเสร็จก็พาเจ้าเอมมี่ไปวิ่งเล่นที่สนามหญ้าได้สักพักเล็กๆ เจ้าหมาตัวนี้ก็มาจากไหนไม่ทราบ มาเงียบมาก แม่เอมมี่เห็นอีกทีก็วิ่งมาเกือบถึงเจ้าเอมมี่พร้อมกับกำลังจะงับเจ้าเอมมี่แล้วค่ะ แม่เอมมี่เลยรีบดึงเชือกที่จูงเจ้าเอมมี่ขึ้นมาเพื่อจะจับเจ้าเอมมี่ไว้ แต่เนื่องจากเชือกที่ใช้จูงมันค่อนข้างยาว พอดึงเชือกครั้งแรกเจ้าเอมมี่ก็ยังห้อยต่องแต่งอยู่แม่เอมมี่เลยเอาตัวบังเจ้าเอมมี่ไว้แล้วก็ถีบเจ้าหมาตัวนั้นออกไปอย่างแรง มันก็กระเด็นไประยะหนึ่งแต่ก็กำลังจะวิ่งเข้ามาอีกแต่คราวนี้แม่เอมมี่คว้าเจ้าเอมมี่ไว้ได้แล้วจึงถีบเจ้าหมาออกไปอีกทีหนึ่ง พอดีเพื่อนๆที่อยู่บนที่พักได้ยินเสียงจึงรีบวิ่งมาช่วยไล่มันออกไป แม่เอมมี่เลยพาเจ้าเอมมี่ขึ้นมาเล่นหน้าห้องพัก แล้วปิดประตูรั้วไว้อย่างนั้นแหละคะ ตอนนั้นตกใจจริงๆ
แต่แม่เอมมี่ก็สู้กับมันสุดฤทธิ์จริงๆค่ะ ทั้งเอาตัวขวาง ทั้งคอยถีบมันออก ทั้งต้องจับเจ้าเอมมี่ไว้ให้มั่น

นี่คือหน้าตาของเจ้าหมาตอนที่ถูกแม่เอมมี่ด่าไล่



โชคดีที่เจ้าเอมมี่ไม่เป็นอะไร แต่เกาะบ่าแม่เอมมี่แน่น ตามองเจ้าหมาเขม็ง

ว่างๆ หาโอกาสไปพักผ่อนบ้างนะจ้ะแม่กะทิ เพราะจะทำให้สบายใจ หายเครียดได้เยอะเลยจ้ะไปใกล้ๆแบบเช้าไปเย็นกลับก็ได้นะจ้ะเท่าที่มีเวลา แม่เอมมี่เองได้มีวันหยุดประจำสัปดาห์คือเสาร์-อาทิตย์จ้ะ แต่ว่าปกติวันเสาร์แม่เอมมี่จะรับจ๊อบได้หยุดจริงๆก็วันอาทิตย์แหละจ้ะ แต่งานนี้แม่เอมมี่ลาพักร้อนไปสองวัน งดรับจ๊อบวันเสาร์อีก 1 วัน ก็เลยไปกันหลายวันเลยจ้ะ   ก็จะกระเตงเจ้าเอมมี่ไปด้วยทุกครั้งเลยจ้ะอุปกรณ์เจ้าเอมมี่เยอะแยะไปหมดเวลาพาไปไหนทีเหมือนมีเด็กอ่อนไปด้วยเลย เช่น กรงเล็กใส่เป้สะพายหลังเวลาไปเดินเที่ยวที่ต่างๆ  กรงพับเวลาเข้าที่พัก  ตะกร้าที่ใส่ผ้านอน ขวดน้ำ ขวดนม กล่องอาหารแห้ง อาหารสด ไม้กวาดเล็กๆเพื่อใช้เก็บกวาดที่พักตอนจะกลับ กระดาษหนังสือพิมพ์เอาไว้รองกรงไม่ให้พื้นเลอะ เป็นต้นจ้ะ ส่วนกระเป๋าเป้ที่ใช้ใส่กรงเล็กสะพายไปเดินเที่ยวนี่แม่เอมมี่ก็ต้องมานั่งประดิษฐ์เอาบางส่วนด้วยจ้ะ เช่น ทำช่องระบายอากาศด้านข้างให้สองข้างเพื่อให้มองเห็นด้านนอก กับด้านบน ที่เลือกเป้เพราะแม่เอมมี่สามารถสะพายไว้ที่หลังได้ เวลาไปเดินป่า ปีนเขาจะได้ถนัดๆจ้ะ เดี๋ยวแม่เอมมี่จะอัพเดทที่เที่ยวต่อไปให้จ้ะ

อยู่แต่ทางเหนือไม่มีโอกาสไปเที่ยวเลยที่นี่ อิอิ ว่าแต่ แม่เอมี่ น่าจะเอารูปเจ้าเอมี่มา
ลงให้ดูด้วยนะครับ อยากเห็นอ่ะ...

วันนี้แม่เอมมี่จะมาพาไปเที่ยวชัยภูมิกันต่อค่ะวันนี้จะพาไปที่มอหินขาวกันค่ะ สำหรับที่มอหินขาวนี้แม่เอมมี่ต้องขอฝากเรื่องถนนกันไว้สักนิดนึงค่ะ สำหรับใครที่เคยไปคงทราบว่าจะมีช่วงที่ถนนเป็นลูกรัง และดินแดงเป็นระยะทางพอสมควร ประกอบกับบางช่วงจะเป็นช่วงที่ขึ้นเขาสูงค่ะ ดังนั้นจะลำบากสำหรับวันที่ไปเจอกับฝนตกเพราะเสี่ยงต่อการติดหล่มเป็นอย่างมากค่ะ  แต่ช่วงที่แม่เอมมี่ไปนั้นเห็นเหมือนกำลังมีการทำถนนใหม่ในส่วนที่เป็นลูกรังและเป็นดินแดงดังกล่าวอยู่ค่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงต่อไปก็จะเดินทางขึ้นไปชมมอหินขาวกันอย่างสบายเลยค่ะ  สำหรับแม่เอมมี่นั้นวันที่เดินทางไปมอหินขาวเป็นวันที่พายุนกเต็นเข้าก็เลยต้องรีบไป รีบกลับค่ะเพราะว่ากลัวฝนตกแล้วรถจะติดหล่มอย่างที่บอกค่ะ เลยอาจเก็บภาพมาไม่ได้มากเท่าที่ควรค่ะ  ตามมาดูกันเลยค่ะ

จุดนี้เป็นจุดแรกค่ะ เหมือนจะเป็นไฮไลท์ของที่นี่ค่ะสภาพอากาศตอนนั้นหมอกหนา ท้องฟ้าปิดตลอดประกอบกับมีฝนลงเม็ดนิดๆค่ะ แม่เอมมี่เริ่มกังวลใจเป็นอย่างมาก  แต่ในขณะที่แม่เอมมี่กำลังเพลิดเพลินเจริญใจอยู่นั้นพลันสายตาแม่เอมมี่ก็เหลือบมาเห็นตัวอะไรสักอย่างกำลังคลานกระดึบๆเข้ามาใกล้เท้า เมื่อแม่เอมมี่ก้มลงมองก็ปรากฏว่ามันคือ ไส้เดือนอ่ะ
แถมเป็นไส้เดือนป่าด้วยยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะขนาดใหน จากนั้นแม่เอมมี่ก็วิ่งหนีไม่รู้กี่ร้อยคูณกี่ร้อยเมตรพร้อมกับแหกปากดังลั่น ขึ้นไปอยู่บนก้อนหินเตี้ยๆที่อยู่แถวนั้น (ไม่ได้ขึ้นไปบนเจ้าแท่งหินสี่อันนะจ้ะ) พอปีนขึ้นไปอยู่บนก้อนหินได้ก็พลางคิดอะไรกันเนี่ยอยู่บนมอยังมีไส้เดือนอีกอ่ะ แล้วแม่เอมมี่ก็ไม่ลงมาถ่ายรูปอีกเลยค่ะตอนจะกลับขึ้นรถก็ให้เพื่อนมารับโดยขี่หลังเพื่อนกลับอายก็อาย แต่ว่าแม่เอมมี่กลัวไส้เดือนมากกว่าอายน่ะ

ต่อจากมอทั้ง 3 ที่แล้วขับรถขึ้นเขาเลยขึ้นมาประมาณเกือบ 2 กิโลเมตร จะเป็นจุดชมวิวที่ชื่อ ผาหัวนาค ค่ะตอนที่แม่เอมมี่ไปเหมือนว่าจุดชมวิวแห่งนี้จะไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวขึ้นมากันสักเท่าใหร่เนื่องจากส่วนใหญ่จะมาหยุดถ่ายรูปที่มอทั้ง 3 กันซะมากกว่าแล้วก็กลับลงไป เพราะดูจากบริเวณรอบๆที่จอดรถแล้วเหมือนเคยมีร้านอาหารค่ะ แต่ก็ร้างไปเมื่อตอนที่รถพวกแม่เอมมี่ขับขึ้นไปที่จุดชมวิวก็มีรถปิคอัพคันนึงสวนลงมาเท่านั้นค่ะ แล้วก็ไม่มีใครอีกเลย ลองมาดูกันนะคะ






 ที่จุดชมวิว ผาหัวนาคนี้ ตอนที่แม่เอมมี่จอดรถแล้วจะลงก็ได้ยินเสียงเหมือนน้ำตกขนาดใหญ่ที่ไหลตกลงมาจากภูเขาเลยค่ะยังหันไปถามเพื่อนกันว่าเสียงอะไร เสียงเหมือนน้ำตกเลยแต่ที่นี่ไม่มีน้ำตกดังนั้นก็ต้องเป็นเสียงลมค่ะ
เป็นเสียงลมที่พัดแรงมากๆมากระทบกับต้นไม้ฟังแล้ว แม่เอมมี่ว่ามันน่ากลัวมากค่ะ ไม่กล้าเดินไปเลย แต่ก็เอาล่ะใหนๆก็มาแล้วไปดูสักหน่อยว่าเป็นยังไง  บนจุดชมวิวยังมีรอยพระพุทธบาทด้วยนะคะแต่มีขนาดไม่ใหญ่ค่ะเขาทำรั้วกั้นเอาไว้ค่ะ ข้างบนลมแรงมากๆค่ะทั้งไอฝน ไอหมอกพัดปนกันมาจนเปียกเล็กน้อยเลยค่ะ ส่วนเจ้าเอมมี่อยู่ในกระเป๋าเป้ ปิดซิบกันหนาวอย่างดีไม่ยอมออกมามองหน้าต่างที่กระเป๋าเลยค่ะ  หลังจากถ่ายรูปกันจนพอใจแล้วแม่เอมมี่ก็ชวนเพื่อนๆรีบลงกลับกันก่อนที่ฝนจะตกดีกว่า ดูท่าแล้วไม่น่าจะมีเวลาให้แม่เอมมี่หนีได้นานนัก