ชอบนะคำพูดพี่แนน

อยากให้คุณคนรักกระรอกน้อย แยกแยะนิดนึง เรื่องที่ว่าศูนย์รับเลี้ยงก็อยู่ส่วนศูนย์
คนเลี้ยงก็อยู่ส่วนคนเลี้ยง เลี้ยงเหมือนกันได้ที่ไหนล่ะค่ะ อย่าเอาเรื่องแบบนี้มาเป็นที่ตั้ง
อยากให้คิดข้อนี่อย่างที่เคยบอกไป ว่าเคยเห็นมาเค้าเลี้ยงคนละวิธีกัน(แต่ที่คุณบอกไม่เคยเห็นหรอกเลี้ยงไง)
เพียงแต่เราน่าจะคิดถึงปัญหานี่และหาวิธีแก้ โดยการรับมาฝึกแล้วปล่อย เพราะวิธีการเลี้ยงต่างกัน
เลี้ยงฝึกให้หากิน เข้าหาธรรมชาติกลับอีกด้านนึงเลี้ยงเหมือนลูกเอาอาหารมาให้ ปล่อยวิ่งเล่นในบ้าน
เจอหมา เจอสัตว์เลี้ยงอื่นๆ อีกที่ใจดีอยู่ร่วมกันได้ แล้วถ้าไปเจอข้างนอกล่ะ เคยเจอกรณีนี้มาแล้ว
เจอแมวอยู่ในบ้านรักกันดี แต่พอออกไปข้างนอกเจอแมวนอกบ้านวิ่งเข้าหากลับเจอตะปบใส่(อ่านจากบอร์ดนึง)
แล้วแบบนี้จะอยู่รอดหรือ อยากให้ลองคิดว่าถ้าคนเลี้ยงปล่อยไปจะมีสักกี่ชีวิตที่รอด
จะมีสักกี่ชีวิตที่อยู่ได้โดยไม่อดหรือถูกดักไปอีก กระรอกเชื่องๆ บางตัวก็ยังวิ่งเข้าหาคน

เรื่องการปล่อยไม่ใช่ว่าไม่ดีหรอก กระรอกชอบอิสระอยู่เป็นธรรมชาติก็ย่อมดีเหมือนกัน
แต่ถ้าคิดกันทุกคนว่าปล่อยๆ บางคนไม่ได้คิดนิว่าก่อนจะปล่อยต้องทำไง ฝึกไง ปล่อยเลย
แล้วคิดดู ปล่อย 100 คน จะติดตามผลการปล่อย สักกี่คน อาจจะเห็นกระรอกสีเดียวกันวิ่งเล่น
เมื่อมาดู แต่แน่ใจหรอ ใช่หรือไม่จะเป็นตัวที่เราปล่อยไปน่ะ ทั้งนี้ก็อยากให้เข้าใจเรื่องการเลี้ยง
คุณเลี้ยงมายังไงเค้าก็เป็นแบบนั้น เราเลี้ยงมาแบบไหนเค้าก็เป็นแบบนั้น แต่เค้าก็มีความนึกคิดเหมือนกัน
ถ้าเค้าพูดได้คงไม่มีประเด็นนี้ขึ้นมาหรอก แค่เค้าบอกว่าอยากไป เราก็ไม่ได้ขัดอะไรไม่ได้ว่า
แต่เค้าพูดไม่ได้ เราแค่ดูพฤติกรรม การกระทำที่เค้าทำก็บ่งบอกได้ค่ะ ว่าเค้าจะอยู่ หรือจะไป

และก็อย่าเอาคนเลี้ยงไปเปรียญกับพ่อค้าแม่ค้าบางคนที่รัดคอกระรอกด้วยโซ่ ถ้าคุณไม่เคยเห็น
คนเลี้ยงว่าเค้าเลี้ยงแบบใด บางคนก็ไม่อยากมองภาพนั้นด้วยซ้ำ ถ้าอยากบอกเดินตรงเข้าไปบอก
คนที่กระทำดีกว่า คนเลี้ยงเองก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียแตงต่างกันไป ไม่มีใครเลี้ยงเค้าดีเลิศเลิอ
ไปหมดหรอกค่ะ แต่เค้าเลี้ยงด้วยใจ พยายามทำทุกอย่างให้เค้ามีความสุขก็แค่นั้นล่ะ
และคุณก็ทำให้เค้ามีความสุขเพียงแต่เหตุผลที่จะทำให้เค้าสุขภาพจิตดีนั้นแตกต่างกันออกไปเท่านั้นเอง

ถึงคุณ mutu การที่คุณบอกมาว่าปล่อยกระรอกเป็นเรื่องดีแต่ปล่อยไปอาจจะมีรอดหรือไม่รอด งั้นขอถามกลับ ว่าการที่มนุษย์ไปจับเค้ามาขายหรือมาเลี้ยง จับออกมาจากโพรงตอนยังไม่ลืมตา จะมีกระรรอกรอดชีวิตสักกี่ตัวจากการเลี้ยงของคน กระรอกที่จับมาตายก็เยอะ คุณลืมนึกถึงประเด็นที่ผู้ขายเอากระรอกมาตัดฟัน หรือผูกเชือกที่คอ เป็นเวลานานมากกว่าจะได้ขายหลายตัวตายก่อนที่จะมาถึงร้าน นี่การริดรอนสิทธิสัตว์ป่าแล้ว กระรรอกพวกนี้คือกระรอกป่าที่ไปจับมาจากโพรงเพราะผู้ขายบอกมาเองเลย เวลาถามว่าไปเอามาจากที่ไหน ไปเอามาจากโพรง แล้วอย่างงี้สถาพความเป็นสัตว์เค้ายังอยู่มั่ย คุณทำไมไม่พูดตรงนี้ และเวลาที่เดินผ่าน จะมีคนบอก "โซ่มั่ย 20 บาทเอง" มันก็คือโซที่เอามาคล้องคอกระรอก แล้วถามว่าตัวเท่าไหร่ 250 บาท 350 บาท ชีวิตมีค่าเท่านี้เองหรือ โดนจับมาจากรังแล้วมาขาย กระรอกเหล่านี้ยังมีความเป็นสัตว์ป่า 100 % แต่มนุษย์พยายามยัดเหยียดจริตเหมือนมนุษย์ให้เค้า เพราะเค้าเพิ่งโดนจับมาจากโพรงแล้วถามกลับว่าจะมีกี่ชีวิตกระรอกที่รอดจากการเลี้ยง เลี้ยงไม่เป็นท้องอืดตาย เลี้ยงไม่เป็นให้น้ำเยอะ คุณไปเฝ้าดูคนซื้อทุกคนมั่ยว่าพอเอากลับบ้านเลี้ยงกันยังไง ที่ซื้อจากสวนจตุจัรหรือที่อื่นๆไป ที่เห็นมีตายมากกว่ารอด การซื้อขายกระรอกคือการสนับสนุนให้มีการจับกระรอกออกมาขายอีก แล้วก็จะถามขาย โซ่มั่ย 20 บาท สะเทือนความรู้สึกมาก จากอิสระสู่ป่าปูนซิเมน

การที่บอกว่าศึกษาจากศูนย์อนุรักษณ์สัตว์ป่าและปล่อยสัตว์ป่าคืนถิ่นที่อยู่เดิมก็เพื่อจะได้เข้าใจชีวิตสัตว์น้อยๆเหล่านี้ ก็บอกแล้วว่าใครที่จะปล่อยศึกษาหรือสอบถามศูนย์อนุรักษน์พันธุ์สัตว์ป่าได้คนเลี้ยงเองก็สามารถสอบถามได้หากต้องการทราบข้อมูลตรงนี้ กระรอกที่ไม่สามารถปล่อยได้ในสวนสาธารณะคือ พญากระรอกดำ พญากระรอกเหลือง เพราะทั้งสองเป็นกระรอกใหญ่จะอยู่ ในป่าดงดิบชื้นและต้นไม้สูงทางภาคใต้เท่านั้นป่าเบญพรรณ ป่าละเมาะเค้าอยู่ไม่ได้และพบตัวยาก แต่กระรอกเล็กๆ สามารถปรับสภาพได้หากสวนมีระบบเชิงนิเวศวิทยาเพราะเค้าสามารถอยู่ได้ ป่าละเมาะอุดมสมบูรณ์และเมื่อปล่อยก็ไม่ต้องเกรงว่าจะไม่รอด เพราะแหล่งอาหารมีพร้อม ดีกว่าเอา โซ่ราคา 20 บาท มาผูกคอเอาไว้ การปล่อยอย่างน้อยๆเราได้ให้อิสรภาพแก่เค้า

ปล่อยกระรอก 100 ตัวสู่ธรรมชาติบ้านเค้า กับ เลี้ยง 100 ตัว จะรอดซักกี่ตัว แต่ที่รู้ๆกระรอกที่ปล่อย 10 ตัวรอดทุกตัว แต่ถามหน่อยคนที่เลี้ยงไม่เป็นทำกระพรอกตายมากี่ชีวิตเกิน 100 ตัว เพราะมันคือสัตว์ป่าที่พ่อค้าไปล้วงมาจากโพรงเพื่อขาย บ้างตัวกลัวจนตัวสั่น บางตัวโดนตัดฟันการปล่อยเค้าคือการปล่อยเค้าสู้บ้านเค้า แล้วอย่าถามอีกเลยว่า เค้าชอบมั่ย เค้าชอบแน่นอนเพราะเค้าโดนจับมาขายตั้งแต่เด็ก เพราะฉนั่นความเป็นสัตว์ป่า 100 % แล้วก่อนจับมาขายทำไมไม่ถามเค้าก่อนหรือว่าเค้ายังเด็กจนตอบไม่ได้หรือบางชีวิตอาจจะไม่ได้ตอบตลอดไปว่าอยากอยู่กับมนุษย์มั่ย เพราะมนุษย์ทำเค้าตายก่อนที่จะได้ตอบ

บางที่เห็นคนพากระรอกไปเล่นที่สวนสาธารณะให้ปืนต้นไม้ พอกระรอกปืนก็รีบๆบอกจับมันลงมา เดี๋ยวมันเพลินแล้วแล้วจะกัดเอา ก็เพราะเค้ามีความสุขไงเค้าอยากอยู่ในชีวิตเค้าไงเค้าถึงจะกัด เพราะเค้าเจอบ้านเค้าแล้ว พวกคุณไปซื้อมาเอง เพราะคือสัตว์ป่า จากโพรง จากแม่ จากพ่อ โดยน้ำมือของมนุษย์

ที่คุณบอกมาว่าเลี้ยงด้วยพยายามทำให้เค้ามีความก็นี่ไงคือการยัดเหรียดให้เค้าเป็นมนุษย์และก่อนหน้านั้นหล่ะคนขายไปจับมาจากโพรงตอนไม่ลืมตาทำไมไม่กล่าวถึง เค้าคือสัตว์ป่า

--> จิ้มคุณ mutu
      เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ คนบางประเภทยุ่งด้วยแล้วเสียสุขภาพจิตหมด เพราะคิดว่าตัวเองถูกที่สุด เท่าที่อ่านมาเห็นเหวี่ยงชาวบ้านไปทั่ว ว่าทุกคนที่ไม่เห็นกับตัวเอง โดยไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น อย่าไปยุ่งกับเค้าให้ปวดหัวเลยค่ะ มองผ่านไปเหมือนมองอากาศ สบายใจดี อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือค่ะ
     โดยส่วนตัวคิดว่าการปล่อยคือการไร้ความรับผิดชอบอย่างที่สุด ที่เคยเห็นมานะ เวลาจะปล่อยสัตว์คืนสู่ธรรมชาติต้องศึกษาพฤติกรรม ไม่ใช่บอกว่าสัญชาตญาณหากินเองได้ มีการติดไมโครชิพดูความเป้นอยู๋อย่างถ้าตัวไหนหายไปก็หาทางแก้ หรือถ้าติดตามได้ก็คอยช่วยเหลือ

เข้าใจอะไรได้ได้แล้วน่ะ

ไม่ออกพูดแล้วเดี๋ยวจะลองทำตามนะค่ะมองผ่านๆ แต่อยากพูดนึดนิงเพราะเห็นแล้วเลยนึกขึ้นได้

กับคำๆ นี้ ที่ชอบมาก

"จงพูดน้อยๆ แต่ทำเยอะๆ" (อันนี้ก็แล้วแต่จะทำไปทางไหน)

จิ้มคุณมูต้ากับคุณแนน งั้นเรื่องนี้ผมไม่ว่าต่อแล้วงับ ขอโทษที่พล่ามซะเยอะน่ะ

แต่จะว่าไป ถ้ามีจิตใจบริสุทธิ์ที่รักสัตว์จริงก็ไม่เกี่ยงว่าจะมีความคิดแบบไหน ว่างั้นก็ได้เนาะ

ใช่แน่นอน คุณ mutu จงพูดน้อยๆ แต่ทำเยอะๆ จะดีกว่าไม่ทำอะไรเลย เหมือนมือไม่ฟายเอาเท้าราน้ำ ไปเฉยๆ การทำบุญโดยการศึกษาชีวิตที่เราจะปล่อยเป็นเรื่องที่ดีเยี่ยมอยู่แล้วแน่นอนต้องศึกษาชีวิตสัตว์สิ ไม่ศึกษาจะปล่อยทำไม ไม่ใช่เอาโซ่ มาผูกที่คอสัตว์ เอากรงมาขังอิสรภาพ

อยากฝากคำนี้ถึงคนที่เอาโซ่มาผูกคอสัตว์

"หลักใหญ่ของความฉลาด คือ ต้องสามารถแยกระหว่างความชั่วกับความดี " การเลี้ยงไม่มีใครว่าถ้าดี แต่ถ้าคำนึงถึงที่มาที่ไปของสัตว์ควรแยกแยะออก แต่จงตั้งสติแล้วย้อนกลับไปดูจุดเริ่มต้นของปัญหามาจากใคร มาอย่างไร ไม่ใช่แค่ สั่ง หรือ เตือนเท่านั้น แต่จะฝากจิตสำนึก เราต้องมีจิตอาสาในการช่วยชีวิตเค้าให้เค้าสู่โลกกว้าง

คุณ Nan คุณย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนแรกๆน่ะว่าสักแต่ปล่อยมั่ยไม่ใช่เขียนย้ำคิดย้ำทำแบบ ออทิสติค โดยไม่ได้เปิดตาดูว่าเค้าทำอย่างไรอยากให้เปิดสมองตรงนี้มีสติก่อนเขียนบ้าง คุณก็เป็นมีวุฒิภาวะน่ะ น่าจะคิดอะไรเป็น ใช่แล้ว Nan อากาศผ่านมาแล้วก็ผ่านไป หากสมองโสตประกาศหูไม่ได้รับฟังอะไร มันก็แค่อากาศที่ผ่านหูซ้ายทะลุหูขวาเท่านั้นมันไม่ซึมซับอะไรหรอกหากยังคิดอะไรแคบๆได้แค่นี้ นี่ไม่ได้ว่าน่ะ อย่าร้อนตัว

หลักใหญ่ของความฉลาด คือ ต้องสามารถแยกระหว่างความชั่วกับความดี  ขอให้ทำความดีเหมือนที่ปากว่าของแต่ล่ะคนพูดออกมาก็แล้วกัน การเอาสัตว์ป่ามาเลี้ยงอยู่ที่จิตสำนึกของตัวคุณเองไม่ใช่ของใคร โครงการปล่อยกระรอกสู่ธรรมชาติจะยังคงมีตลอดไปและตลอกกาล