ความรู้สึกในใจ

เคยบ้างไหมที่รู้สึกชอบใครสักคนอย่างไม่มีเหตุผล รู้สึกชอบ เวลาเจอหน้าจะรู้สึกแปลกๆในหัวใจ รู้สึกเป็นสุข ดถึงเขาคนนั้นตลอดเวลา คิดไปยิ้มไปอยู่คนเดียว แต่ทั้งเราและเขาต่างก็มีคนรักอยู่แล้ว เราไม่สามารถแสดงออกต่อกันได้มากมาย มันผิด ผิดต่อตัวเอง ผิดต่อคนรักของเรา แต่ทำไมก็ไม่รู้ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งคิด คิดจะจนว่าอยากให้มรเหตุบังเอิญอะไรสักอย่างให้เราและเขาได้เจอกัน จะได้มีเหตุผลจะอยู๋ใกล้ๆกัน แม้มันไม่ใช่ความรักที่อยากจะครอบครองเขาไว้คนเดียวแบบคนรัก แต่มันก็เป็นความรู้สึกดีๆที่ให้ใครรู้ไม่ได้ แม้แต่เขา กลัวว่าเขาจะหาว่าเราหลายใจ กลัวว่าคนอื่นจะมองเราไม่ดี กลัวไปหมด เลยไม่กล้าอยู๋ใกล้ ไม่กล้าเผลอใจ

ไม่รู้เหมือนกันเกิดขึ้นเมื่อไร เริ่มรู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองเราอยู่ หรืออาจเพราะเราต่างหากที่คิดไปเอง มันทำให้รู้สึกสนใจเขาขึ้นมา จนเริ่มรูสึกว่าตัวเองต้องคอยมองหาสายตาคู่นั้นตลอดเวลา ฉันเพิ่งเริ่มรูสึกตัวว่าฉันก็เริ่มมองเขาเหมือนกัน การที่เราชอบใครสักคนคงไม่ผิดใช่ไหม แต่กลัวจัง กลัวจะห้ามความรู้สึกที่มากขึ้นเรื่อยๆไม่ได้

แต่มันคงดีกว่าหยุดชอบหยุดมอง เพระมันคงเจ็บแปลบที่หัวใจมากกว่า เอาเป็นว่าเราชอบได้ แต่เราจะแสดงอะไรที่บอกว่าชอบไม่ได้ คงทำได้แค่เพียงมอง อยากใกล้ชิดพยายามหาทางเดินไปใกล้ๆ แต่พอมีโอกาสใกล้ชิดกันจริงๆกลับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มอง แล้วก็มองเขาเดินจากไป ด้วยใจที่รูสึกเสียดาย แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเรื่องของเรากับเขามันเป็นไปไม่ได้ ...ไม่มีทาง